De l’Infinité d’amour
کتاب De l’Infinité d’amour نوشتهٔ تولیا داراگونا، اثری‌ست در قالب دیالوگ فلسفی، نوشته‌ی یکی از معدود زنان شاعر و متفکر دوران رنسانس ایتالیا، که در سال ۱۵۴۷ منتشر شد. این کتاب بیش از آن‌که یک روایت باشد، میدان گفت‌وگویی‌ست بین سه شخصیت با سه نگاه به عشق: یکی پیرو فلسفه ارسطویی، دیگری شاعرانه و شهودی، و سومی خودِ تولیا که ترکیبی از عقل، حس و تجربه‌ی زیسته را در گفتمان خود به کار می‌برد.
این متن بر پایه‌ی سنت دیالوگ‌های افلاطونی نوشته شده، اما با نگاهی جسورانه و فمینیستی، پرسش‌هایی بنیادین را درباره ماهیت عشق، مرز بین لذت جسمی و کمال روحی، نقش زن در رابطه عاشقانه، و ظرفیت انسانی برای عشق بی‌نهایت مطرح می‌کند. تولیا، که خود زنی تحصیل‌کرده و شاعر در فرهنگی مردسالار بود، در این متن هم فلسفه‌ورزی می‌کند و هم مقاومت فرهنگی نشان می‌دهد؛ او با بیانی روشن و شجاعانه، عشق را نه به‌عنوان ضعف یا انفعال زنانه، بلکه به‌مثابه نیرویی متعالی، مولد و رهایی‌بخش تعریف می‌کند.
دیالوگ‌های کتاب، به‌ویژه در بخش‌هایی که تولیا از تجربه شخصی یا تخیل شاعرانه‌اش سخن می‌گوید، لحنی بسیار زنده و تأثیرگذار دارند و فضایی ایجاد می‌کنند که در آن فلسفه به شعر نزدیک می‌شود، و عشق از مفهومی انتزاعی به نیرویی زنده در هستی انسان بدل می‌گردد.
کتاب در زمان خود بسیار پیشرو بود و حتی امروزه نیز به‌واسطه‌ی نگاه زنانه و آزادش به مفاهیم انسانی، اثری نادر و مهم در تاریخ اندیشه غرب به شمار می‌رود.
De l’Infinité d’amour نه‌تنها نمایانگر اندیشه‌ی زنی روشنفکر در قرن شانزدهم است، بلکه بازتابی از آن میل همیشگی انسان به پرسش‌گری درباره عشق، جاودانگی و مرزهای روح و تن است، پرسش‌هایی که در هر عصر، بی‌پاسخ می‌مانند، اما ارزش طرح‌کردن‌شان، همان جوهره‌ی فلسفه و هنر است.
شما هم میتوانید در مورد این کالا نظر بدهید.
افزودن دیدگاه جدیدهنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.